Ξεκινάει η πορεία προς την μάχη εναντίον του Μαξεντίου. Όλα ήταν έτοιμα. Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος πάει μπροστά. Προχωρά για την νίκη στον πόλεμο. Οι πολεμιστές αντρειωμένοι μα και προβληματισμένοι. Θα γυρίσουν άραγε ζωντανοί και πάλι πίσω; Κι αν χτυπηθούν και πεθάνουν θα γυρίσουν τα σώματά τους ως ήρωες νικητές στην πατρίδα ή ως ηττημένοι.
Μήπως και ο βασιλεύς, ο ανδρειωμένος Κωνσταντίνος δεν τα σκέφτεται; Τα σκέφτεται και προβληματίζεται. Όμως προχωρούν για την νίκη…
Και τότε, ω του θαύματος, μέρα μεσημέρι, καθώς πάνε προς τη μάχη, ο Μέγας αυτός Βασιλεύς βλέπει όραμα στον ουρανό. Βλέπει να σημειώνεται με αστέρια ο Σταυρός και γύρω από τον Σταυρό αλλά αστέρια να σχηματίζουν μια φράση.
Μια φράση νίκης: «Εν τούτω Νίκα».
Και ο βασιλεύς δεν χάνει χρόνο. Προστάζει και ζητά να κατασκευάσουν λάβαρο με Σταυρό ίδιο σαν αυτό που είδε στο όραμα. Και ο Σταυρός να προπορεύεται του στρατεύματος κατά την μάχη. Και στη μάχη εκείνη ο βασιλεύς πέτυχε μεγάλη νίκη κατά του εχθρού.Μήπως έτσι δεν είναι και η ζωή μας…; Στον καθημερινό μας αγώνα πόσες σκέψεις και αμφιβολίες δεν πάνε να μας αλλάξουν την πορεία μας;
Και εμείς… άλλοτε τις αποφεύγουμε και άλλοτε μας κερδίζουν και χάνουμε τον δρόμο μας.
Άραγε τόσο πολλές είναι αυτές οι σκέψεις και οι αμφιβολίες…; Τόσο πολλές που ούτε τον Σταυρό δεν βλέπουμε ή αρνούμαστε να Τον δούμε…;
Όποιος πορεύεται στη ζωή με το βλέμμα στο Σταυρό του Χριστού, αυτός αποκτά υπομονή, αυτός παίρνει για δώρο την Ανάσταση!
Υψώσις του Τιμιου και ζωοποιου Σταύρου Μοναστήρι στο Αναβαλο Χοροστατούντος μητροπολίτης μας Κ Καλλίνικος Άρτης την εορτή αυτή και η Ιερά Μονή της Αγίας Μακρίνας στο Κιβέρι Αργολίδος
Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην Αργολίδα. οι πιστοί πηγαίνουν τα βασιλικά ,όπου ο ιερέας θα τα μοιράσει της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού. ευλογία από το χέρι του Ιερέα, το Βασιλικό, συμβολίζει την εύρεση του τιμίου ξύλου από την Αγία Ελένη στα Ιεροσόλυμα.
Ιστορικό Εορτής
Ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν ο πρώτος από τους βασιλείς της Ρώμης που δέχτηκε τον χριστιανισμό. Την εποχή που αυτός βρέθηκε αντιμέτωπος με τα πολυάριθμα στρατεύματα του Μαξέντιου, έξω από την Ρώμη στο Τίβερη ποταμό, αισθάνθηκε φόβο και αμηχανία διότι τα δικά του στρατεύματα ήταν κατά πολύ λιγότερα από του Μαξέντιου.
Ένα μεσημέρι λοιπόν καθώς περπατούσε με τους αρχιστρατήγους του και ενώ ήταν προβληματισμένος για την έκβαση του πολέμου, ξαφνικά εμφανίζεται ψηλά στον ουρανό ένας Σταυρός ο οποίος είχε σχηματισθεί από αστέρια και γύρω απ’ αυτόν υπήρχε γραμμένη η φράση «Κωνσταντίνε εν τούτω νίκα» δηλαδή Κωνσταντίνε με την δύναμη του σημείου (του σταυρού) αυτού θα νικήσεις.
Και δεν φτάνει μόνο αυτό, την νύχτα εκείνη ο Μέγας Κωνσταντίνος βλέπει όραμα τον Ιησού Χριστό να τον προστάζει να κατασκευάσει μία σημαία η οποία θα φέρει επάνω της το σχήμα του Σταυρού όπως ακριβώς του εμφανίστηκε στον ουρανό και να την βαστάνε μπροστά από τα στρατεύματά του ώστε να κατατροπώσει τους εχθρούς του. Πράγματι αυτός υπάκουσε τον Κύριο και έκανε ακριβώς ο,τι του είπε.
Έτσι νίκησε τον Μαξέντιο, θανατώνοντας πολλούς στρατιώτες του και όσοι γλίτωσαν από τον θάνατο, έφυγαν πανικόβλητοι από τον τρόμο και τον φόβο τους. Με την νίκη του αυτή, ο Μέγας Κωνσταντίνος εννόησε την δύναμη του Σταυρωθέντος Χριστού και πίστεψε σε Αυτόν.
Τότε έστειλε την μητέρα του, την Ελένη, στα Ιεροσόλυμα για να ανακαλύψει σε ποιο σημείο βρισκότανε ο Τάφος του Κυρίου και ο Τίμιος Σταυρός Του διότι οι Εβραίοι είχαν ρίξει επάνω τους χώματα και τα είχαν θάψει για να εξαφανιστεί κάθε ίχνος από την ιστορία του Χριστού.
Όταν η Αγία Ελένη έφτασε στα Ιεροσόλυμα με τους ανθρώπους της, άρχισε αμέσως να ερευνά για τον Ζωοποιό Σταυρό. Κανείς όμως δεν γνώριζε να της πει που ήταν παραχωμένος. Τότε όλοι μαζί, Αρχιερείς και λαός, έκαναν δέηση προς τον Θεό για να τους αποκαλύψει που βρισκόταν ο Πανάγιος Τάφος και ο Τίμιος Σταυρός.
Κι ο Κύριος εισάκουσε την δέηση αυτών και αποκάλυψε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο ότι ο τόπος που ψάχνουν βρίσκεται κάτω ακριβώς από τον ναό της Αφροδίτης τον όποιον είχαν κτίσει μετέπειτα οι Έλληνες.
Η Αγία Ελένη, αφού συγκέντρωσε πλήθος τεχνιτών και εργατών, έσκαψε εκεί και βρήκε τον Πανάγιο Τάφο και λίγο πιο πέρα βρήκε και τους τρεις σταυρούς του Ιησού και των δύο ληστών καθώς και τα καρφιά τους.
Όλοι χάρηκαν με την εύρεση αυτή μα και πάλι όμως δεν ήταν πλήρως ικανοποιημένοι διότι δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν ποιος απ' όλους ήταν ο Σταυρός του Κυρίου. Ο Πατριάρχης Μακάριος όμως είχε εμπιστοσύνη στο Κύριο και δεν ανησυχούσε διότι πίστευε ότι πάλι Εκείνος θα ενεργήσει ώστε να αποκαλυφθεί ο Τίμιος Σταυρός
Του.
Έτσι και έγινε. Εκείνες τις ήμερες κείτονταν ημιθανής μία πλούσια γυναίκα λόγω κάποιας βαριάς ασθένειας κι οι γιατροί είχαν αποφασίσει ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ζήσει. Αποφάσισαν λοιπόν να ακουμπήσουν επάνω της έναν έναν τους σταυρούς για να δουν εάν θα γίνει κάποιο θαύμα ώστε αυτή η γυναίκα να μπορέσει να θεραπευτεί. Έτυχε μάλιστα να ακουμπήσουν επάνω της πρώτα τους σταυρούς των ληστών και δεν έγινε τίποτα.
Όταν όμως από μακριά πλησίαζαν τον Σταυρό του Κυρίου, ω του θαύματος! η γυναίκα αμέσως συνήλθε και σηκώθηκε υγιής, λες και μόλις είχε σηκωθεί από τον ύπνο. Βλέποντας το θαύμα αυτό, όλοι με ευλάβεια μεγάλη προσκύνησαν τον Σταυρό του Κυρίου και δόξασαν τον Θεό.
Μόλις όμως διαδόθηκε το νέο στο λαό, όλοι οι Χριστιανοί ζητούσαν από τον Πατριάρχη να τους επιτρέψει να προσκυνήσουν κι αυτοί τον Σταυρό. Μα λόγω του μεγάλου πλήθους αυτό ήταν αδύνατο, έτσι ό Πατριάρχης διέταξε και του έφτιαξαν ένα υψηλό άμβωνα και μόλις αυτός ετοιμάστηκε, πήρε στα χέρια του τον Τίμιο Σταυρό, ανέβηκε στον υψηλό άμβωνα και από εκεί ύψωσε τον Σταυρό όπου τον έβλεπαν όλοι οι χριστιανοί και με κατάνυξη φώναζαν ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ. Από την ήμερα αυτή, καθιερώθηκε να γιορτάζουμε στην Εκκλησία μας την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Η Αγία Ελένη έπειτα πήρε τον Τίμιο Σταυρό μαζί της στην Κωνσταντινούπολη, αφού όμως άφησε μέρος αυτού στα Ιεροσόλυμα, στον Πατριάρχη Μακάριο.
Ο Σταυρός του Κυρίου είχε 4,50 μέτρα ύψος και 2,40 μέτρα πλάτος. Κι ο Παυλίνος στην ενδέκατη επιστολή του αναφέρει ότι ενώ ο Σταυρός, από την ημέρα της εύρεσης του, τεμαχιζόταν (σε απειροελάχιστα κομματάκια) και δινότανε στους πιστούς για ευλογία, αυτός παρέμεινε ακέραιος και δεν μειωνόταν καθόλου. Επίσης, όσον άφορα τα καρφιά του Κυρίου, καθώς αναφέρει η παράδοση, ξεχώρισαν από τα καρφιά των ληστών διότι δεν είχαν σκουριάσει από το πέρασμα των χρόνων, φαινόντουσαν σαν καινούργια, ενώ των ληστών ήταν σκουριασμένα.
Για ποιο λόγο, όταν γίνεται Αγιασμός, με τον Σταυρό φέρουμε και βασιλικό; Διότι από τον τόπο του Αγίου Γολγοθά, στο σημείο όπου βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός, φύτρωνε πάντοτε βασιλικός

Το 326 η ΑΓΙΑ Ελένη πήγε στους αγιους τοπους να προσκυνήσει και να ευχαριστήσει τον κυριο για τους θρίαμβους του γιου της πηγαίνοντας εκει η ΑΓΙΑ Ελένη αρχίζει να αναζητά τον ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ φτάνοντας στο γολγοθά διατάζει να γκρεμιστεί ο ΝΑΟΣ της θεάς Αφροδίτης εκει βρίσκουν τρεις σταυρούς και μην ξέροντας ποιος απο τους τρεις ειναι ο τίμιος Σταύρος ο επισκοπος Ιεροσολυμων ακούμπησε κάποιας ευσεβεστατης νεκρής γυναίκας το σωμα της διαδοχικά και στους τρεις σταυρούς μόλις άκουμπησε η γυναίκα στον ΤΙΜΙΟ Σταυρο αναστήθηκε

Μαθεύτηκε γρήγορα το νέο και πλήθος κοσμου άρχισε να έρχεται για να προσκυνήσουν ύψωσαν τον ΤΙΜΙΟ Σταύρο μεσα στο ναο και σε μέρος ψηλός για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν ολοι ο Σταύρος ειναι το όπλο ολων των χριστιανών κατα του διαβολου .
Απολυτικιον
Σωσον κυριε τον λαον σου και ευλόγησον την κληρονομιαν σου νικάς τοις βασιλευσι κατα βαρβάρων δωρουμενος και το σον φυλαττων δια του σταυρου σου πολίτευμα
Τον σταυρον σου προσκύνουμεν δέσποτα και την Αγιάν σου Αναστασιν δοξαζομεν
Κάθε χρόνο στίς 11 Σεπτεμβρίου ἑορτάζουμε καί τιμοῦμε τήν μνήμη τῆς Ὀσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας τῆς ἐν Βάστᾳ. Ἡ Ἁγία αὐτή εἶναι γνωστή πλέον ὄχι μόνο στήν πατρίδα μας ἀλλά καί πέραν αὐτῆς.
Ἔζησε κατά τόν 9ον αἰώνα δηλαδή στά χρόνια της Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας. Οἱ γονεῖς τῆς ὑπῆρξαν ἄνθρωποι πτωχοί καί ἄσημοι ἀλλά ἀγαποῦσαν τόν Θεό καί μετέδωσαν στά παιδιά τους τήν πίστη στό Χριστό. Ἀπό μικρή ἡλικία ἡ Θεοδώρα, σέ σχέση μέ τά ἄλλα τῆς ἀδέλφια, εἶχε μία ἰδιαίτερη ἀγάπη καί κλίση πρός τά θεία. Ἀγαποῦσε τόν Θεό σέ τέτοιο βαθμό πού ἐπιθύμησε νά ἀφιερώσει ὅλη της τήν ζωή Σ’ αὐτόν. Ἀποκτοῦσε μέρα μέ τή μέρα αὐτό πού οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὀνομάζουν «Ἔρωτα Χριστοῦ».
Η σημερινή Κυριακή ονομάζεται Κυριακή προ της Υψώσεως. Ο λόγος είναι ότι η Εκκλησία μας προετοιμάζει για το μεγάλο επερχόμενο γεγονός της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.
Στη σημερινή, λοιπόν, Ευαγγελική περικοπή, γίνεται αναφορά για την αιώνια ζωή με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο. Γίνεται μια μεγάλη αποκάλυψη από τον ίδιο τον Κύριο. Αυτό που μας αποκαλύπτει ο Κύριος είναι η αγάπη του προς τον άνθρωπο. Συγκαταβαίνει ο Θεός προς το απολωλός πρόβατο, προς τον αμαρτωλό άνθρωπο για να τον σώσει, αποστέλλοντας τον Υιό του στον κόσμο και παραδίδοντάς Τον σε θάνατο, για χάρη του ανθρωπίνου γένους.
Επιπλέον, ο Ιησούς στην σημερινή περικοπή αναφέρεται σε μια προτύπωση της δικής του υψώσεως πάνω στο Σταυρό. Στο βιβλίο της Γενέσεως, το Ξύλο της ζωής προτυπώνει τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό[2]. Είναι η ύψωση του χάλκινου φιδιού, μέσα στην έρημο από το Μωϋσή, ως ένδειξη εκφράσεως του ελέους του Θεού προς τους μετανοημένους Ιουδαίους. Ο Μωϋσής για να σώσει τον λαό από τα θανατηφόρα δαγκώματα των δηλητηριασμένων φιδιών που βρίσκονταν στην έρημο Εδώμ, έλαβε εντολή από τον ίδιο τον Θεό να κατασκευάσει και να υψώσει ένα χάλκινο φίδι, το οποίο όποιος θα έβλεπε θα σωζόταν, όπως μας αναφέρει το βιβλίο των Αριθμών.[3] Αυτή την ιστορία υπενθυμίζει ο Κύριός μας στο νυκτερινό του μαθητή, το Νικόδημο. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει ότι το φίδι δεν πρέπει να ληφθεί ως ο τύπος του Κυρίου αλλά ως αντίτυπος διότι εκείνο το χάλκινο φίδι εξουδετερώνοντας το δηλητήριο των ομοειδών του φιδιών έσωζε τους πληγέντες ανθρώπους. Ο Σωτήρας μας, όταν υψώθηκε στο Σταυρό, κατατρόπωσε την δύναμη των αλλότριων δαιμόνων, τους δε οικείους και ομοειδείς του ανθρώπους τους έσωσε.
Ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός χρησιμοποίησε αυτή την προτύπωση ως παράδειγμα της δικής του Υψώσεως επάνω στο Σταυρό, της δικής του θυσίας που μόνο αυτή σώζει. Όπως, όλοι οι Ισραηλίτες που έβλεπαν τα χάλκινο φίδι σώζονταν από τον θάνατο, με τον ίδιο τρόπο όποιος στρέφεται με πίστη, τόλμη και θάρρος στο Χριστό και Τον αποδέχεται ως Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου, θα σωθεί από τα θανατηφόρα βέλη του αρχεκάκου όφεως, ήτοι του διαβόλου. Οι πληγές τις αμαρτίας και του θανάτου θεραπεύονται με τις πληγές του Χριστού, με την μετάληψη του Σώματος και Αίματός Του. Αυτό μας το επιβεβαιώνει ο Ευαγγελικός Προφήτης Ησαΐας[4].
Ο προφητικός λόγος του Κυρίου για την Σταύρωσή Του[5] αποκαλύπτει την σταυρική αποστολή και πορεία της Εκκλησίας στον κόσμο. Διαχρονικά η Εκκλησία υφίσταται σταυρική δοκιμασία σε όλα τα επίπεδα, αλλά υπομένει και θα υπομένει γιατί οδηγό της έχει τον Αρχηγό της Ζωής και του Θανάτου Ιησού Χριστό.
Η στιγμή της μεγαλύτερης ταπεινώσεως του Χριστού γίνεται η στιγμή της εξυψώσεώς Του με την ολοκλήρωση της σωτηριώδους Του αποστολής. Μέσω του θανάτου του Κυρίου, καταργείται ο θάνατος και χορηγείται ζωή σε όλο τον κόσμο[6].
Απέραντη η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και αυτό επιβεβαιώνεται από τον ίδιο τον Θεό, ο οποίος απέστειλε στο ανθρώπινο γένος τον Υιό του τον μονογενή, να γίνει άνθρωπος, να υποστεί σταυρό και θάνατο και να σώσει όποιο πιστεύει εις το όνομά Του. Ο λόγος που αγάπησε ο Θεός το ανθρώπινο γένος είναι διά τον λόγο ότι ο άνθρωπος είναι το εξαίρετο πάντων των κτισμάτων αυτού, το τελειότερό Του δημιούργημα. Δεν έστειλε, λοιπόν, ο Θεός τον Υιό Του για να κρίνει τον κόσμο, αλλά να τον σώσει. Αυτό έγινε από την πρώτη παρουσία του Χριστού στον κόσμο, όταν περπατούσε στην Ιερουσαλήμ και καλούσε το λαό εις Μετάνοια[7].
Ο Ιερός Χρυσόστομος μας τονίζει ότι πρέπει να προσέξουμε την αγάπη αυτή του Θεού προς εμάς και να καταλάβουμε την αξία της. Δεν υπολόγισε ούτε τον Υιό Του για χάρη μας, ενώ εμείς λυπούμαστε ακόμα και τα χρήματα για τον εαυτό μας. Αυτός έδωσε για χάρη μας τον Υιό Του κι εμείς μήτε τα χρήματα δεν περιφρονούμε γι ΄Αυτόν, ούτε και για εμάς[8].
Μας τονίζει ο Κύριος ότι όποιος πιστέψει στον Ίδιο, δεν πρόκειται να χαθεί, αλλά θα του δοθεί από τον οικτίρμονα Θεό αιώνιος ζωή «ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχει ζωήν αιώνιον»[9]. Το τονίζει λόγω του ότι θέλει να μας δείξει ότι για τη σωτηρία μας δεν αρκεί μόνο η φιλανθρωπία του Θεού και η αγάπη Του, αλλά χρειάζεται και η δική μας πίστη. Η πίστη είναι βασική προϋπόθεση για τη σωτηρία μας και είναι το μόνο μέσο που μπορούμε να χειρισθούμε στην πορεία μας προς τον Ιησού Χριστό.
Αγαπητοί αδελφοί, ας έχουμε τα μάτια μας στραμμένα προς τον Ιησού Χριστό, τον μοναδικό ευεργέτη μας, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου, ο οποίος μας δίνει σε κάθε Λειτουργία εις βρώση και πόση το Σώμα και το Αίμα Του, το οποίο είναι φάρμακο αθανασίας και αντίδοτο του μη αποθανείν, κατά τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο. Να αποφεύγουμε την αμαρτία και κυρίως να αποφεύγουμε την κατάκριση των συνανθρώπων μας. Αν ο Χριστός που ήλθε στον κόσμο αρνήθηκε την κρίση του κόσμου, δεν μπορούμε και ούτε έχουμε κανένα δικαίωμα στο όνομα του Χριστού, να κρίνουμε και να κατηγορούμε τους ανθρώπους. Είμαστε ευάλωτοι στο να κάνουμε τους εισαγγελείς και τους δικαστάς για τους όλους και όχι του εαυτού μας. Ας το συνειδητοποιήσουμε ότι με τον τρόπο αυτό αρνούμαστε τον ίδιο τον Χριστό. Η παρουσία του Χριστιανού στον κόσμο είναι παρουσία σωτηριώδης, εφόσον είναι μια προέκταση της ζωής του Χριστού. Σ΄ εμάς εναπόκειται εάν θα στραφούμε ολοκληρωτικά στο Χριστό αφήνοντας πίσω μας την αμαρτία και βλέποντας τον Τίμιο και Ζωοποιό του Σταυρό.
