ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΣ

 

    -----------------------------
Γαλακτόμικτον, Μάρτυς, αἷμα σῆς κάρας,
Δι' ἣν ὑδατόμικτον ὁ Χριστὸς χέει.
Φάσγανον ἑβδομάτῃ λάχεν εἰκάδι Παντελεήμων.

Βιογραφία :
Ο Άγιος Παντελεήμων (Παντελέων το πρότερον όνομα) καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε στα χρόνια του Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο Ευστόργιος, ο οποίος ήταν εθνικός και μετά τις νουθεσίες του γιου του έγινε χριστιανός. Μητέρα του ήταν η Ευβούλη, η οποία προερχόταν από χριστιανική οικογένεια (βλέπε 30 Μαρτίου). Εκπαιδεύτηκε στην ιατρική από τον Ευφρόσυνο και κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη και βαπτίσθηκε από τον πρεσβύτερο Ερμόλαο (βλέπε 26 Ιουλίου) που ήταν ιερέας της Εκκλησίας της Νικομήδειας.

Κάποια στιγμή όταν οχιά δάγκωσε έναν νεαρό και ουσιαστικά τον θανάτωσε ο Άγιος Παντελεήμονας επικαλούμενος τον Χριστό τον ανάστησε.

Αφορμή του μαρτυρίου του στάθηκε ένα ακόμα θαύμα του Αγίου. Κάποτε είχε θεραπεύσει έναν τυφλό, ο οποίος και ανέφερε το γεγονός της θεραπείας του στον βασιλιά, λέγοντάς του ότι τον θεράπευσε ο Παντελέων στο όνομα του Χριστού, στον οποίο και ο ίδιος πλέον πίστευε. Ο βασιλιάς αφού τον άκουσε, αμέσως διέταξε και τον αποκεφάλισαν. Ο ίδιος ο Παντελέων προσήχθη στον βασιλιά, ο οποίος διέταξε τον βασανισμό του με σκοπό την άρνηση της πίστεώς του.

Ο Άγιος βασανίσθηκε σκληρά με διάφορους τρόπους, όμως δεν υπέκυψε στις πιέσεις αφού ο Κύριος εμφανίσθηκε μπροστά του με τη μορφή του πνευματικού του Ερμόλαου και του έδωσε θάρρος. Τέλος διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του και τότε ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που τον καλούσε όχι ως Παντελέοντα αλλά ως Παντελεήμονα. Μόλις όμως ο δήμιος άπλωσε το χέρι του για να κόψει με το σπαθί του το κεφάλι του Αγίου, το σπαθί λύγισε και το σίδερο έλιωσε σαν κερί. Μπροστά σε τέτοιο θαύμα και οι παραβρισκόμενοι στρατιώτες έγιναν χριστιανοί. Τότε ο Άγιος εκουσίως παραδόθηκε στο μαρτύριο. Λέγεται ότι από τη πληγή του δεν έτρεξε αίμα αλλά γάλα και το δέντρο της ελιάς, στο οποίο τον είχαν δέσει καρποφόρησε ξαφνικά.                                        
                         Εορτάζει στις 27 Ιουλίου εκάστου έτους.    

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’.
Ἀθλοφόρε Ἅγιε, καὶ ἰαματικὲ Παντελεῆμον, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. α’.
Μιμητὴς ὑπάρχων τοῦ ἐλεήμονος, καὶ ἰαμάτων τὴν χάριν παρ᾽αὐτοῦ κομισάμενος, ἀθλοφόρε καὶ Μάρτυς Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ταῖς εὐχαῖς σου τὰς ψυχικὰς ἡμῶν νόσους θεράπευσον, ἀπελαύνων τοῦ ἀεί, πολεμίου τὰ σκάνδαλα, ἐκ τῶν βοώντων ἀπαύστως· Σῶσον ἡμᾶς Κύριε.

 

Ε

Η ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ

 

Θεῷ παρεσκεύασας ἁγνὸν ὡς δόμον,
Σαυτὴν ἄγουσα, Σεμνή, εἰς κατοικίαν.
Παρασκευὴν ἔκτανεν εἰκάδι χαλκὸς ἐν ἕκτῃ.

Η Αγία Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη στα χρόνια του αυτοκράτορα Αντωνίνου (138 - 160 μ.Χ.). Ήταν κόρη των ευσεβών Χριστιανών, Αγάθωνα και Πολιτείας, οι οποίοι φρόντισαν για την χριστιανική αγωγή της, όπως είχαν υποσχεθεί στο Θεό στην περίπτωση που θα τους έδινε ένα παιδί. Επειδή το παιδί γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή έλαβε αυτό το όνομα.

Μετά το θάνατο των γονέων της, η Παρασκευή μοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και ανέπτυξε ιεραποστολική δραστηριότητα στην Ρώμη και στα περίχωρα της πόλης, κηρύσσοντας το λόγο του Χριστού. Η δράση της προκάλεσε τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Αντωνίνο, ο οποίος την συνέλαβε και της υποσχέθηκε υλικά αγαθά στην περίπτωση που θα θυσίαζε στα είδωλα. Βλέποντας όμως πως η Αγία παρέμενε σταθερή στην πίστη της, την υπέβαλε στο βασανιστήριο της πυρακτωμένης περικεφαλαίας, το οποίο υπέμεινε με καρτερικότητα. Τότε ο Αντωνίνος διέταξε και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα. Επειδή όμως είδε την Αγία άθικτη, πλησίασε το πρόσωπο του στον λέβητα - καθώς δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς η αγία είχε μείνει ανέπαφη - για να δοκιμάσει αν πράγματι είναι καυτό, και αμέσως τυφλώθηκε. Η Αγία με προσευχή έδωσε στον Αντωνίνο το φως του, με αποτέλεσμα να πιστέψει στο Χριστό ή κατ' άλλους να σταματήσει τους διωγμούς εναντίον τους. Ελευθέρωσε πάντως την Αγία Παρασκευή, η οποία συνέχισε να κηρύττει το Ευαγγέλιο σε άλλα μέρη, μέχρι που έφτασε στην Ελλάδα.

Στα Τέμπη ένας ειδωλολάτρης άρχοντας την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε καρτερικά, για να τελειωθεί με δια αποκεφαλισμού θάνατο.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος α’.
Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ ἀθλοφόρε· ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τὸν ναόν σου πάνσεμνε, ὡς ἱατρεῖον ψυχικὸν εὑράμενοι, ἐν τούτῳ πάντες οἱ πιστοί, μεγαλοφώνως τιμῶμέν σε, Ὁσιομάρτυς Παρασκευὴ ἀοίδιμε.

 

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΥ

 

ΓΈΡΩΝ ΙΩΣΉΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ (1.7.1921-1.7.2009)

Η τελευταία παντοτινή και πρόσφατη παρακαταθήκη του ήταν ο εξής λόγος: " Αγαπάτε αλλήλους' αν είστε ενωμένοι με την αγάπη, κανείς και ποτέ δεν θα μπορέσει να σας κάνει κακό. Ο Θεός δεν έχει αγάπη, αλλά είναι αγάπη. Η αγάπη είναι η ολοκλήρωση της προσωπικότητός, δεν είναι αρετή. Είναι αυτό τούτο το πρόσωπο του Χριστού. Δεν υφίσταται το πρόσωπο χωρίς αγάπη. Εκείνος που κρατάει την αγάπη δεν είναι δυνατόν να κατηγορήσει, να μεμφθεί, να παρακούσει, να παρεξηγήσει. Η αγάπη είναι καθήκον, είναι στοιχείο οντολογικό. Οφείλουμε να αγαπούμε τους εχθρούς μας και οφείλουμε να θυσιάζουμε την ψυχή μας για τον πλησίον. Μας το έδειξε αυτό ο ίδιος ο Χριστός στον επίγειο βίο Του πρακτικά, δεν μας το είπε προτρεπτικά".

 Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που ο Γέροντας μετά τον θάνατό του παρουσιάστηκε και παρηγόρησε πολλούς, με τις οποίες όμως θα ασχοληθούμε όταν θα έρθει ο καιρός. Ο Γέροντας εξάλλου δεν έδινε ποτέ πολλή σημασία στην εκδήλωση ενός υπερφυσικού γεγονότος στην ζωή του πιστού, όσο στην απόκτηση της εσωτερικής ζωής, της οικείωσης της υπέρ φύσιν ζωής της θείας Χάριτος.

 Ας έχουμε πάντοτε την πατρική του στοργή και ευλογία, ώστε να τηρούμε τους λόγους της διαθήκης του, αλλά και όλους τους λόγους του, που με τόση πνευματική δύναμη μέσα από τα προσωπικά του βιώματα μας δίδαξε. Ο καθένας μας ας ανταποκριθεί κατά το μέτρο των δυνατοτήτων του στην ευλογημένη τούτη ουράνια στρατεία, όπου το Πνεύμα το Άγιο μας κάλεσε ή μάλλον μας είλκυσε. Ο ίδιος πάντοτε μας υπενθύμιζε ότι, "ουδείς έρχεται προς με, εάν μη ο Πατήρ ο πέμψας με ελκύση αυτόν", για να μας χαρίσει όχι μόνο τα ουράνια αγαθά του, αλλά και την ίδια την υιοθεσία. Αυτήν την υιοθεσία, την είσοδο στην αληθινή θεανθρώπινη οικογένεια μέσα στην αγάπη, την χαρά, το φώς και την μακαριότητα του Θεού, ευχόμεθα να χαρίσε ο Θεός δι' ευχών του σε όλους τους αναγνώστες, σε όσους γνώρισαν τον Γέροντα και σε όσους δεν τον γνώρισαν όταν βρισκόταν  στην ζωή αυτη. Αμην."

(Αρχιμ. Εφραίμ Βατοπαιδινού)

Να έχουμε την ευχή του!