η Αγία Ζώνη της Παναγίας έφθασε στο Άγιο Όρος

Η Τίμια ή Αγία Ζώνη της Παναγίας, αποτελεί το μοναδικό Ιερό Κειμήλιο που σχετίζεται με τον επίγειο βίο της Θεοτόκου.

Η Αγία Ζώνη είναι μια ζώνη που είχε φτιάξει η ίδια η Θεοτόκος από τρίχες καμήλας. Σήμερα το μοναδικό σωζόμενο μέρος της βρίσκεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου στο Άγιον Όρος.


Η ιστορία της Αγίας Ζώνης ξεκινά με την Κοίμηση της Θεοτόκου. Σύμφωνα με τις Γραφές. Η Παναγία τάφηκε φορώντας την. Έφτασε, όμως, στα χέρια του Αποστόλου Θωμά με θαυματουργικό τρόπο.

Συγκεκριμένα, ο Θωμάς, ήταν ο μοναδικός Απόστολος που δεν βρέθηκε στην Γεσθημανή όταν η Παναγία τάφηκε. Η παράδοση θέλει τους υπόλοιπους να μεταφέρθηκαν κοντά στην Παναγία με νεφέλες . Αυτό έγινε και με τον Θωμά αλλά τρεις μέρες αργότερα.

Όταν η νεφέλη του τον πήγαινε στη Γεσθημανή συνάντησε την Παναγία την στιγμή της μεταστάσεως Της. Όταν δηλαδή σώμα και πνεύμα ανέβαινε στους ουρανούς.

Τότε ο ίδιος ζήτησε από την Παναγία να του δώσει κάτι για ευλογία, και Εκείνη του έδωσε τη ζώνη της.
Ο Θωμάς έδειξε τη Ζωνη στους υπόλοιπους μαθητές που όταν τους διηγήθηκε την ιστορία άνοιξαν το μνήμα όπου είχαν εναποθέσει το Σώμα της Παναγίας και είδαν ότι έλειπε.

Από τότε η Αγία Ζώνη φυλασσόταν από χριστιανούς στην Ιερουσαλήμ, μέχρι την στιγμή που ο Αυτοκράτορας Αρκάδιος την μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη.

Η υποδοχή ήταν μεγαλειώδης και την οποία παρακολούθησαν με κατάνυξη πιστοί από κάθε γωνιά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Ο αυτοκράτορας κατέθεσε την Τίμια Ζώνη σε λειψανοθήκη που ονόμασε «Αγίαν Σορόν».

Λέγεται πως ήταν θαυματουργή και πως έσωσε την Αυτοκρατορία από μεγάλες καταστροφές.

Πλήθος πιστών συνέρρεαν για να την προσκυνήσουν, ζητώντας της να τους λυτρώσει από τα βάσανα και τις συμφορές. Ήταν το καταφύγιό τους, η ελπίδα τους για μια καλύτερη ζωή.

Το 1204, κατά την Άλωση της Πόλης από τους Σταυροφόρους έγιναν λεηλασίες και αρπαγές πολύτιμων κειμηλίων και θησαυρών. Ορισμένα από αυτά, ήταν και κάποια τεμάχια της Αγίας Ζώνης. Ένα μέρος τους διασώθηκε και παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη.

Ὁ Άγιος Κωνσταντίνος είχε κατασκευάσει ένα χρυσό σταυρό για να τον προστατεύει στις εκστρατείες. Πάνω του είχε τοποθετηθεί τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου, θήκες με Άγια Λείψανα Μαρτύρων, και ένα τεμάχιο της Τίμιας Ζώνης. Κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας εναντίον των Βουλγάρων το Κειμήλιο χάθηκε.

Σε μία μάχη εναντίον των Σέρβων, ο βουλγαρικός στρατός νικήθηκε από τον Σέρβο ηγεμόνα Λάζαρο, ο οποίος αργότερα δώρισε το Σταύρο του Αγίου Κωνσταντίνου στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου μαζί με το τεμάχιο της Τίμιας Ζώνης.

Η άλλη εκδοχή και επικρατέστερη είναι ότι το Κειμήλιο δόθηκε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου από τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Καντακουζηνό, ο οποίος παραιτήθηκε από το αξίωμα και μόνασε στη Μονή.

Στο Ιερό Κειμήλιο καταφεύγουν πολλές στείρες γυναίκες, με την ελπίδα ότι η Παναγία ως μητέρα και αυτή, θα της βφοηθήσει να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και να αποκτήσουν παιδί.

Πολλοί Ρώσοι επισκέπτονται κάθε χρόνο θρησκευτικούς τόπους της χώρα μας. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα ο αριθμός τους έχει αυξηθεί κατα πολύ. Παρ ολα αυτά δέν έχουν όλοι την οικονομική δυνατότητα να ταξιδέψουν στην Ελλάδα. Γι αυτό το λόγο «ταξιδευουν» τα κειμήλια εκεί.

Προσευχή: Άγιε μου Ιωάννη Πρόδρομε και Βαπτιστά του Χριστού

 

 Η βιοτή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου ήταν μια διαρκής υπόμνηση της αλήθειας σε όλα της τα επίπεδα της ζωής. Στην εποχή μας αυτό που λείπει από τη ζωή μας είναι η ζωντανή βίωσή της αλήθειας γιατί η αλήθεια είναι ο Χριστός. Είμαστε αληθινοί στις σκέψεις μας, στα συναισθήματά μας, στους λόγους μας, στα «θέλω» μας, στη ζωή μας; Κάθε προσωπική παραχώρηση σε ζητήματα αλήθειας ακυρώνει την πρόνοια και την ευλογία του Θεού από την ζωή μας. Αυτό είναι κεφαλαιώδους σημασίας για τον προσωπικό μας αγώνα γιατί οριοθετεί τις γραμμές μεταξύ πίστης ή εμπιστοσύνης! Άλλωστε, ο Θεός σπεύδει διαρκώς σε εμάς όπως λέει και το όνομά του [θεω=τρέχω, κινούμαι] δεν είναι στατικός και απρόσιτος! Ας τον εμπιστευτούμε και ας τον βάλουμε στην ζωή μας ολοκληρωτικά όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος! «Προστάτης θερμός, και μέγα καταφύγιον, και σκέπη στεῤῥά, και ἀρωγὸς και ἔφορος, ὑπάρχων ἡμῶν Πρόδρομε, ἐξελοῦ ἀπό πάσης κακώσεως, και μανίας ἐχθροῦ ἀπηνοῦς, τούς ἐπιβοωμένους σου τὸ ὄνομα».[1] Ο Άγιος Θεός αγαπημένοι μου αναγνώστριες/στες ενεργεί μέσω των ανθρωπίνων ενεργειών. Ευχαριστίες σε όλους και όλες. (απόσπ. από εδώ) Άγιε μου Ιωάννη Πρόδρομε και Βαπτιστά του Χριστού γονατίζω, ασπάζομαι την Εικόνα σου και Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Σοφία Ντρέκου Η προσευχή της ευλογημένης αυτής προσευχητικής ύπαρξης να έλεγε τα παρακάτω;; Θλίψη έχει κόρη στην ψυχή, Σοφία τ' όνομά της… Που βοηθάει αδελφούς μέσα από την καρδιά της… Και τον Παράδεισο ποθεί τόσο πολύ εκείνη, σαν την Οσία Συγκλητική, στιγμή της δεν αφήνει, να μην υμνεί τον Ουρανό και το Θεό Πατέρα, αέναα δάκρυα χύνοντας εμπρός στην Πλατυτέρα… Γι αυτήν την κόρη σου μιλώ Άγιε μου Ιωάννη, Πρέσβευσε στον Δεσπότη μας!! Μια δέησή σου φτάνει… Να βρούν ξανά ανάπαυση οι τόσοι αδελφοί της, Που καρτερούν τώρα καιρό …για μια ανάρτησή της !!!

Απότομη τιμίας κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστής

   

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και ένδοξος Βαπτιστής του Κυρίου είναι ο περισσότερο τιμώμενος Άγιος στην Ορθόδοξη παράδοση, μετά την Υπεραγία Θεοτόκο και θεωρείται ο προστάτης του Ορθόδοξου μοναχισμού. Αναρίθμητα είναι τα μοναστήρια και οι εκκλησίες που τιμώνται στο όνομά του 

                                      Το μαρτυρικό του τέλος: Η εμφάνιση, ο ασκητικός βίος του, τα κηρύγματα και οι βαπτίσεις μετάνοιας προκάλεσαν την προσοχή του Συνεδρίου των Εβραίων που έστειλε ανθρώπους για να δει τι συνέβαινε, οι οποίοι έλαβαν ως απάντηση «φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ευθύνατε την οδόν Κυρίου 

                                  Όπως ήταν φυσικό, τα τίμια λόγια του Προδρόμου ενοχλούσαν τις διεφθαρμένες συνειδήσεις των Φαρισαίων καθώς και του Ηρώδη που τον στηλίτευε συνέχεια για την παράνομη συμβίωσή του με την σύζυγο του αδελφού του Ηρώδη Φιλίππου, την Ηρωδιάδα.

Ο Ηρώδης φυλάκισε τον Άγιο Ιωάννη αλλά δεν ήθελε να τον θανατώσει γιατί ήξερε ότι είχε δίκιο αλλά εκτός αυτού φοβόταν και τον λαό που αγαπούσε τον βαπτιστή τους. Στα γενέθλιά του ζήτησε από την κόρη της Ηρωδιάδας τη Σαλώμη η οποία ήταν ελαφρών ηθών, να του χορέψει και της υποσχέθηκε με όρκο να της δώσει ό,τι του ζητήσει. Η Ηρωδιάδα, η μητέρα της, που μισούσε τον Ιωάννη, βρήκε τότε την ευκαιρία που αναζητούσε όπου προέτρεψε τότε την κόρη της να ζητήσει το κεφάλι του προφήτη Ιωάννη μέσα σ΄ ένα πινάκιο (πιάτο).

Όταν ήρθε η κεφαλή του Τίμιου Προδρόμου μπροστά της. ζήτησε αυτό το τρισάθλιο και ελεεινό γύναιο, να τρυπήσουν τη γλώσσα του Ιωάννη με μια βελόνα. Καταλαβαίνεται πόσο μισούσε η αθλιότητα της, τον Βαπτιστή για τις αλήθειες που ξεστόμιζε. Η γλώσσα έκανε ένα σπάσιμο και ακούστηκε ξανά η φωνή του Βαπτιστή που είπε δυνατά «μετανοείτε». Μέχρι την τελευταία στιγμή, ακόμα και μετά τον Θάνατο του, προειδοποιούσε ο Άγιος Ιωάννης και Τίμιος Πρόδρομος, ο Βαπτιστής του Σωτήρα μας να μετανοούμε. Τι άλλο μπορούσε να κάνει παραπάνω για την ανθρωπότητα ο Μεγάλος αυτός Άγιος;

Ο Τίμιος Πρόδρομος δεν προετοίμασε μόνο τον δρόμο του Κυρίου στη γη αλλά και στον Άδη. Ο Άγιος Ιωάννης πήγε στον Άδη και εκεί δίδαξε και προφήτεψε και πάλι τον ερχομό του Σωτήρα μας.

Ο Άγιος Ιωάννης θα είναι ο Αρχάγγελος ταξιάρχης στη θέση του έκπτωτου εωσφόρου. Το τάγμα που θα αντικαταστήσει η ανθρωπότητα. Για τον λόγο αυτό βλέπουμε σε κάποιες εικόνες του να έχει φτερά και να κρατάει το πινάκιο με την κεφαλήν του επάνω σε αυτό.

         Ἀπολυτίκιον

Μνήμη δικαίου μετ᾽ ἐγκωμίων· σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον· ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοῖς ἐν ᾅδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς πάντων ὑπέρτερος, τῶν Προφητῶν ἀληθῶς, αὐτόπτης καὶ Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Προφῆτα γεγένησαι, ὅθεν καὶ παρ’ Ἡρῴδου, ἐκτμηθεῖς σου τὴν Κάραν, ἔδραμες τοὶς ἐν Ἅδῃ, προκηρύξαι τὸ λύτρον διὸ σὲ Ἰωάννη Βαπτιστά, ποθῶ γεραίρομεν.

Κοντάκιον

Ἦχος πλ. α’.

Ἡ τοῦ Προδρόμου ἔνδοξος ἀπoτομή, οἰκονομία γέγονέ τις θεϊκή, ἵνα καὶ τοῖς ἐν ᾅδη τοῦ Σωτῆρος κηρύξῃ τὴν ἔλευσιν. Θρηνείτω οὖν Ἡρωδιάς, ἄνομον φόνον αἰτήσασα, οὐ νόμον γὰρ τὸν τοῦ Θεοῦ, οὐ ζῶντα αἰώνα ἠγάπησεν, ἀλλ᾽ ἐπίπλαστον πρόσκαιρον.

Η απόδοση και τα εγκώμια της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (23 Αυγούστου)

23 Αυγούστου η Απόδοση της Eορτής Κοιμήσεως της Θεοτόκου δηλ. Τα Εννιάμερα της Παναγίας. Εορτάσαμε πανηγυρικά πριν από οκτώ ημέρες την Κοίμηση και τη Μετάσταση της και με την ίδια εορταστική διάθεση κλείνει η Εκκλησία μας την εορτή με την Απόδοση της Κοιμήσεως Θεοτόκου.

Με τους ωραιότερους ύμνους κήδεψε τη μητέρα της ζωής, τους ίδιους ύμνους, που σαν απόηχος ακούγονται και σήμερα στην Ιερή ακολουθία. Γιατί άλλη καλύτερη γλώσσα, για να εκφράσει το μυστήριο της πίστεως, η Εκκλησία δεν έχει παρά τη γλώσσα της ψαλμωδίας, που είναι μαζί ποίηση και μουσική στην πιο απλή και καθαρή της μορφή.

Οκτώ ημέρες μετά τη μεγάλη εορτή της 15ης Αυγούστου, δηλαδή στις 23 του μηνός, γίνεται η «απόδοσις» της, δηλαδή η πανηγυρική λήξη του εορτασμού.
Η ευλαβής συνήθεια, πού είναι παράδοση στην Ορθόδοξη Εκκλησία και για άλλες μεγάλες εορτές της, έχει την αρχή της σε πρώιμες διατάξεις της Παλαιάς Διαθήκης (π.χ. Εξόδ. β' 15-19, Λευϊτ. κγ' 36-39), σύμφωνα με τις οποίες οι μεγάλες θρησκευτικές εορτές των Ισραηλιτών διαρκούσαν οκτώ ημέρες. Αυτή η τάξη υιοθετήθηκε και από τη χριστιανική Εκκλησία, όχι βέβαια ομοιόμορφα και αμέσως, αλλά σταδιακά.
Έτσι στα μεν Ιεροσόλυμα η απόδοση γινόταν στις 22 Αυγούστου, στην περίφημη Μονή των Στουδιτών στις 18, στο Άγιον Όρος και σε ορισμένες Μονές της Κωνσταντινούπολης στις 28 του μηνός.
Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι διάταγμα του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου (1282-1328) καθόριζε να εορτάζεται η Κοίμηση καθ' όλο το μήνα Αύγουστο.

Η Ακολουθία την ημέρα της «αποδόσεως», όπως ορίζεται στο Τυπικό, «ψάλλεται απαραλλάκτως κατά την εν τω Μηναίω διάταξιν της εορτής της 15ης Αυγούστου », με κάποιες, φυσικά, εξαιρέσεις.
Η χρονική αυτή «παράταση» του εορτασμού δεν στερείται και του ανάλογου θεολογικού περιεχομένου. Γιατί είναι, κατά κάποιο τρόπο, μια υπέρβαση τού παρόντος χρόνου, αλλά και μια πρόγευση της Αιωνιότητας, η οποία -όπως γράφει ο απόστολος Παύλος- θα είναι μια χωρίς τέλος «πανήγυρις πρωτοτόκων» (Εβρ. ιβ' 23). Στην ουσία «κάθε εορτή είναι και μια μυστική γέφυρα πού «προάγει ημάς εις το πέραν» (Μάρκ. στ' 45), μας περνάει στην αντίπερα όχθη της άχρονης βασιλείας του Θεού».[1]

Η Κυρία Θεοτόκος Αρωγός και Σκέπη μας Αενάως...!!! 

Τα εγκώμια της Θεοτόκου

Όταν έφθασαν στον τάφο οιαπόστολοι, έθεσαν κάτω το λείψανο για να το αποχαιρετίσουν και ένας –ένας που αποχαιρετούσε την Παναγία άρχισε να λέει εγκώμια. Ο Άγιος Ιερόθεος είπε τέτοια εγκώμια όπου όχι εγώ (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός) όπου είμαι άνθρωπος αμαρτωλός και θνητός αλλά ούτε οι Άγγελοι μπορούσαν να πουν όσα είπε εκείνος. 

«Ω θαύμα των πάντων θαυμάτων, όπου βλέπομεν οι άνθρωποι ἡ βασίλισσα του παντός πως άπνους τίθεται; Η Μήτηρ του Ιησού πως απέθανεν; συ είσαι Παρθένε το κήρυγμα των Προφητών σύ είσαι το κήρυγμα το ιδικόν μας ἐσένα προσκυνούσιν οι Άγγελοι, τιμούσιν οι άνθρωποι, δοξάζουσιν οι Άγιοι Χαῖρε λοιπόν Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, και δια σου μεθ’ ημών... υμνήσατε Άγγελοι, δοξάσετε Προφήται, επαινέσατε Αρχάγγελοι του βασιλέως την Μητέρα, του φωτός τη λυχνίαν, του ουρανού την πλατυτέραν, του στερεώματος την υψηλοτέραν, την προστασίαν των Χριστιανών, και μεσίστριαν του γένους ημών.»[2]

Η Μητέρα της Ζωής – «Εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε»

*Υπεραγία Θεοτόκε, Μάνα του κόσμου, Κυρία των αγγέλων, η των απελπισμένων μόνη ελπίς, φύλαξε μας και μεσίτευε για όλους μας και για όλο τον κόσμο. Χρόνια πολλά και ευλογημένα να έχουμε και την Παναγία πάντα δίπλα μας να μας προστατεύει από κάθε κακό…

Όταν ένας, ο οποιοσδήποτε άνθρωπος, πεθαίνει, μας αφήνει• φεύγει για πάντα• χάνουμε κάθε επικοινωνία μαζί του.

Δεν συνέβη το ίδιο με την Παναγία. Πέθανε, αλλά δεν μας άφησε• η παρουσία της ανάμεσα μας δεν έσβησε.

Το ψάλλουμε: «Εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε». Δεν μας άφησε. Γιατί ΔΕΝ πέθανε. Σαν μητέρα της Ζωής «μετέστη» προς την ζωή. Και τώρα ζει πιο πολύ από ό,τι ζούσε στην γη. Γιατί η αληθινή ζωή είναι εκεί.

Αύτη την αληθινή ζωή έψαχνε με λαχτάρα, όσο ζούσε εδώ στην γη. Και κατάλαβε από πολύ νωρίς ότι αληθινή ζωή ζει, μόνο οποίος αφιερώνεται ολοκληρωτικά στο Θεό• οποίος ΕΛΕΥΘΕΡΑ υποτάσσει το θέλημα του στο θέλημα του Θεού! Γι’ αυτό έζησε με αφοσίωση στον Θεό ολοκληρωτική. Και ο Πανάγαθος Πατέρας μας και Θεός, την διάλεξε να γίνει η Μητέρα του υιού Του, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, πού είναι η Ζωή, η Χαρά και η Ανάσταση μας.

Και η Εύα είχε πλασθεί, να γίνει μητέρα ζωής• μητέρα όλων εκείνων, πού θα έπρεπε να ζουν την ζωή του Χριστού και να κληρονομούν την ζωή του Χριστού!

Άλλα η Εύα δεν στάθηκε καλά. Παρασύρθηκε πρώτη στην πλάνη της χωρίς Θεό ζωής, πού θα οδηγούσε στην πίκρα του θανάτου! Όμως η Εύα, αντί να συνέλθει αμέσως Και να καταλάβει το ψέμα στο όποιο είχε βουλιάξει, άρχισε την προπαγάνδα της ασέβειας και της αποστασίας. Έφαγε η ίδια τον απαγορευμένο καρπό και έδωσε και στον Αδάμ!

-Πάρε, Αδάμ! Φάε κι εσύ! Δοκίμασε κι εσύ για να δεις, πόσο γλυκιά είναι η ζωή χωρίς απαγορεύσεις! Πόσο γλυκό είναι να κάνεις ό,τι θέλεις εσύ, Και όποτε το θέλεις εσύ! Όταν κριτήριο για το τί είναι καλό και τί είναι κακό, είσαι εσύ και όχι ο Θεός! Όταν εσύ γίνεσαι «θεός» του εαυτού σου!

Και ο Αδάμ «έχαψε» την «γοητευτική» διδασκαλία της Εύας, και έφαγε! Κι εκεί πού περίμενε να ζήσει… αυτός καλά κι εμείς – οι απόγονοι του -καλύτερα, μας… προέκυψε η μαυρίλα του θανάτου! Κι έτσι η Εύα, από μητέρα της ζωής κατάντησε μητέρα του θανάτου!

Αλλά η Μαρία κατάφερε να διορθώσει το θανάσιμο λάθος της Εύας. Στάθηκε για πάντα πιστή στο θέλημα του Θεού. Στάθηκε ανυποχώρητη στην υπακοή στον νόμο Του! Και ευαρέστησε στον Θεό σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αξιωθεί να γίνει Μητέρα Του! Να γεννήσει, δηλαδή, ΕΝΣΑΡΚΗ την Ζωή του κόσμου, τον Χριστό!

Και ο Χριστός… δεν την κράτησε μόνο δική Του Μητέρα! Όταν ήταν καρφωμένος στον Σταυρό για μας, δίπλα Του στεκόταν η Παναγία Μητέρα Του και ο αγαπημένος μαθητής Του, ο Ιωάννης. Γύρισε τότε ο Κύριος στη δούλη Του, την αγία Παρθένο, και δείχνοντας της τον Ιωάννη, της είπε:

-Γύναι, ιδού ο υιός σου!

Και στον Ιωάννη είπε:

-Ιδού η Μητέρα σου!

Ήταν σαν να έλεγε:

-Τώρα πού εγώ ολοκλήρωσα το έργο μου, σας το αφήνω υποθήκη: σεις ζώντας μέσα στην Εκκλησία Μου, κοντά Μου, να το ξέρετε: έχετε μεταξύ σας μια διαφορετική σχέση από εκείνη πού είχατε μέχρι τώρα. Δεν είσαστε πια απλοί γνωστοί. Και, πολύ περισσότερο, δεν είσαστε μεταξύ σας ξένοι!… Είσαστε αδελφοί! Διότι σεις, την Μητέρα Μου την έχετε και δική σας Μητέρα. Κοντά της θα βρίσκετε, ό,τι ζητάτε από μένα. Παρηγοριά στην θλίψη σας• ελπίδα• καταφυγή• στοργή!

Με το «Γύναι, ιδού ο υιός σου!» δεν αναφερόταν μόνο στον Ιωάννη. Άλλα και σε μένα και σε σένα. Και στον κάθε χριστιανό. Αυτό πού είπε στην Παναγία για τον Ιωάννη: «να τον έχεις σαν παιδί σου!» ισχύει και για μας. Ουσιαστικά της έδειχνε τον καθένα από μας και της έλεγε: «Είναι παιδί σου! Και του οφείλεις, σαν παιδί σου, να τον αγαπάς• να τον πονάς• και να τον παρακολουθείς, παντού και πάντοτε, με την στοργή σου».

Και Εκείνη, σαν Μητέρα μας, το κάνει. Ποιος δεν το ξέρει; Ποιος δεν το έχει δοκιμάσει; Υπάρχει κανείς πού την επικαλέστηκε με πίστη Και δεν ένιωσε το χάδι της, την παρηγοριά της, την προστασία της;

ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Στο Κιβερι

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΙΒΕΡΙΟΥ

 Η Εκκλησία μας την Πέμπτη 15 Αυγούστου 2019  εορτάζει την ένδοξη Κοίμηση της  Κυρίας Θεοτόκου και πανηγυρίζει  Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου  στο Κιβέρι Αργολίδος.

Την παραμονή της εορτής Τετάρτη 14 Αυγούστου 2019 στις 8:00 το απόγευμα θα τελεσθεί ο Πανηγυρικός Εσπερινός μετά θείου κηρύγματος, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Νεκταρίου. 

Στο τέλος του Εσπερινού θα γίνει η λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

 .

Το πρωί της εορτής Πέμπτη 15 Αυγούστου 2019 στις  7:00 θα ψαλεί η Ακολουθία του 'Ορθρου και στη συνέχεια θα τελεσθεί Αρχιερατική Θεία Λειτουργία χοροστατούντος και λειτουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κούρσκ και Ρύλσκ κ. Γερμανού.

Το απόγευμα της εορτής στις 6:30 το απόγευμα θα ψαλλεί ο μεθέορτος Εσπερινός και στη συνέχεια η Ιερά Παράκληση εις την Υπεραγία Θεοτόκο.

Π Γεωργίο νταβελο αιώνια Μνήμην

Ο μακαριστός π. Γεώργιος Νταβέλος διετέλεσε Εφημέριος της ενορίας Τιμίου Προδρόμου Κιβερίου από 9 Ιουνίου 1985- 10 Αυγούστου 2006. Τόπος καταγωγής του το Κιβέρι. Βρέθηκε στην μακρινή Αυστραλία και εκεί χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος από τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Ιεζεκιήλ. Νυμφεύθηκε με την Μαρία Τσιώρου, επίσης από το Κιβέρι και απέκτησαν τρία παιδιά, την Ελένη, τον Θεόδωρο και τον Αθανάσιο. Ερχόμενος στην Ελλάδα διετέλεσε για 13 χρόνια Εφημέριος στην Ενορία Κοιμήσεως Θεοτόκου Αργολικού.

Μετά την παραίτηση το 1985 του Εφημερίου Κιβερίου για πενήντα ολόκληρα χρόνια π. Αθανασίου Μπούζιου (+1995)  ήλθε στο Κιβέρι όπου και εφημέρευσε μέχρι την ημέρα της κοιμήσεώς του. Μετέφερε το Κοιμητήριο του χωριού σε άλλο χώρο, έκτισε τον Κοιμητηριακό Ναό των Αγίων Θεοδώρων και ανήγειρε εκ θεμελίων τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Κιβερίου τον οποίο και αποπεράτωσε. Εκοιμήθη την 10ην Αυγούστου του 2006 σε ηλικία 64 ετών.

" Δεκαπενταυγούστου πασχαλιά

  πριν από την Κοίμησή της,

 με εντολή του Πλαστουργού

    έφυγες ως ταπεινός λευίτης

"...Μας λυπεί η απουσία σου

μα είσαι στη θύμησή μας,

δεν θα σε λησμονήσουμε

είναι υπόσχεσή μας...."

 

       

"...Την ευχή σου να στέλνεις πάντοτε

στο χωριό σου το Κιβέρι

παπα Γιώργη σεβαστέ

απ’ το ουράνιο λημέρι.

Με την Χάρη του Θεού

ευχές του πατρός Γεωργίου

πράξη να κάνουμε συνεχώς

τις εντολές του Κυρίου!!

Με την Θεοτόκο βοηθό

ευχόμαστε παπά Γιώργη,

να ανταμώσουμε όλοι μαζί

εκείνη την ημέρα την λαμπρή

στου παραδείσου την αυλή!!"

Καλή αντάμωση! Καλή Ανάσταση