ΑΡΧΗ ΤΡΙΩΔΙΟ ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ & ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ

Τι ονομάζουμε Τριώδιο και τι είναι αυτο το λειτουργικο βιβλιο της εκκλησιας μας τριωδιο ειναι το λειτουργικο βιβλιο που αποτελειται απο υμνους ιερες ακολουθιες και συναξαρια της περιοδιου που προετοιμαζουν τους χριστιανους για το αγιο και ιερο πασχα η περιοδος της προετοιμασιας αυτης αρχιζει απο την κυριακη του τελωνου και του φαρισαιου και ληγει το απογευμα του μεγαλου σαββατου ο ορος τριωδιο [ απο τις λεξεις τρια και ωδη ] οφειλεται στο γεγονος οτι πολλοι απο τους κανονες των ακολουθιων που περιεχονται σε αυτο εχουν μονο τρεις ωδες την 8η και την 9η παντοτε υστερα δε μια απο τις πεντε πρωτες

το τυπικο της εκκλησιας μας οριζει οτι το σαββατο στον εσπερινο του τελωνου και του φαρισαιου ο δεξιος ιεροψαλτης κατερχεται απο το αναλογιο του και λαμβανει το τριωδιο που βρισκεται κατω απο την εικονα του χριστου στο τεμπλο κανει τρεις μετανοιες προσκυνα τον κυριο και πηγαινει ξανα στο αναλογιο του οπου και αρχετε η ακολουθια του εσπερινου η πρωτη κυριακη του τριωδιου ειναι αφιερωμενη στην ακρως διδακτικη παραβολη του τελωνου και του φαρισαιου την οποια ο  κυριος διηγηθηκε προκειμενου να διδαξει την αρετη της ταπεινωσεως και να στηλιτευσει την επαρση με μοναδικο σκοπιο την σωτηρια των ψυχων μας ο ευαγγελιστης λουκας με τροπο απλο και κατανοητο μας μεταφερει την παραβολη αυτη ως εξης

με πολυ απλα λογια το τρωδιο ειναι η χρονικη περιοδος που οι χριστιανοι μας ετοιμαζονται για την νηστεια της μεγαλης σαρακοστης και το αγιο πασχα οι εβδομαδες και οι ξεχωριστες κυριακες που μας οδηγουν προς το αγιο πασχα ειναι οι εξης η πρωτη η κυριακη του τελωνου και του φαρισαιου που προτρεπει τους χριστιανους να ειναι ταπεινοι οπως ο τελωνης και οχι υπερηφανοι οπως ο φαρισαιος

η δευτερη ειναι η κυριακη του ασωτου που μας διδασκει την αξια της μετανοιας και το μεγαλειο της συγχωρησεως

η τριτη ειναι η κυριακη της αποκρεω οπου αναφερεται στην δευτερα παρουσια στην κριση που θα λαβει χωρα καθως και στην χριστιανικη αγαπη ονομαζεται ετσι επειδη ειναι η τελευταια ημερα που οι χριστιανοι επιτρεπεται να φανε κρεας η τεταρτη ειναι η κυριακη της τυροφαγου η τυρινη αναφερεται στην εξορια των πρωτοπλαστων απο τον παραδεισο

Η επομενη μερα απο την κυριακη της τυροφαγου η τυρινη ειναι η καθαρα δευτερα η αρχη της μεγαλης νηστειας της μεγαλης τεσσαρακοστης οπου ειναι μια περιοδος νηστειας προσευχης και περισυλλαγης που μας προετοιμαζει για την μεγαλη εβδομαδα και την ανασταση του κυριου

Ευχομαστε εκ βαθους καρδιας αυτη η κυριακη να ειναι η απαρχη της μετανοιας μας και η διδακτικη αυτη παραβολη να γινει το εφαλιτηριο μιας νεας πνευματικης ζωης απαλλαγμενης απο τις πολλες μας αμαρτιες μια πνευματικη ζωη ομοιαζουσα προς κλιμακα απο γης προς ουρανο η οποια θα οδηγησει ολους μας στον βασιλεα και αναστα κυριο μας ο οποιος μας προσμενει στην αγκαλια του για να μας σκεπασει ον τροπον ορνις επισυναγει τα νοσσια αυτης υπο τας πτερυγας

ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΡΙΩΔΙΟ

ΥΠΑΠΑΝΤΗ του κυριου Σωτήρος χριστου

Σαράντα μέρες μετά τη Γέννηση του Χριστού, στις 2 Φεβρουαρίου γιορτάζουμε την υποδοχή (υπαπαντή) που έκανε ο γέροντας Συμεών ο Θεοδόχος στο Θείο Βρέφος στον Ναό του Σολομώντα.

Όπως και σήμερα έχουμε τον σαραντισμό, όπως λέμε, έτσι κάπως γινόταν και εκείνα τα χρόνια. Έπρεπε δηλαδή οι γονείς να φέρουν το παιδί στα Ιεροσόλυμα, στον Ναό. Σύμφωνα με τον Μωσαϊκό Νόμο μάλιστα, όλα τα πρωτότοκα αγόρια ήταν αφιερωμένα στον Θεό (για χάρη των πρωτότοκων που είχαν σωθεί στην Αίγυπτο). Μαζί πρόσφεραν σαν θυσία ένα ζευγάρι τρυγονιών ή δύο μικρά περιστέρια, πάντα σύμφωνα με τον Νόμο του Κυρίου.

Στα Ιεροσόλυμα βρισκόταν τότε ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Συμεών. Ήταν πιστός και ευλαβής, περίμενε τη σωτηρία του Ισραήλ και τον καθοδηγούσε το Άγιο Πνεύμα. Του είχε φανερώσει λοιπόν το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα πέθαινε προτού δει τον Μεσσία (το Χριστό). Κι εκείνος περίμενε, λένε, πολύ περισσότερο και από διακόσια χρόνια. Τότε του υπέδειξε το Άγιο Πνεύμα να πάει στον Ναό. Μόλις οι γονείς έφεραν εκεί το Παιδί, τον Ιησού, για να κάνουν γι’ αυτό τα έθιμα του Νόμου, το πήρε στην αγκαλιά του, δόξασε το Θεό και είπε:

«Τώρα, Κύριε, μπορείς να αφήσεις το δούλο σου να πεθάνει, γιατί τα μάτια μου είδαν το Σωτήρα, που ετοίμασες για όλους τους λαούς, το Φως που θα φωτίσει όλα τα έθνη…»

Ο Ιωσήφ και η Μητέρα του Ιησού θαύμασαν για όσα λέγονταν γι’ Αυτόν. Ο άγιος Συμεών τους ευλόγησε και είπε προφητικά στη Μαριάμ, τη Μητέρα Του:

«Αυτός θα γίνει αιτία να σωθούν πολλοί· πολλοί πάλι δεν θα τον πιστέψουν και θα καταστραφούν… Όσο για σένα, ο πόνος που έχεις να περάσεις για το παιδί σου, σαν δίκοπο μαχαίρι θα σου τρυπήσει την καρδιά».

Ο Θεός ήταν εκείνη την ώρα στο Ναό του Σολομώντα κι όμως κανείς άλλος δεν πήρε είδηση ούτε μαζεύτηκε κόσμος (γιατί ο Θεός δεν προσφέρει θέαμα ή εντυπωσιακά ακούσματα, π.χ. μ’ ένα ξεχωριστό θαύμα, αλλά ζητάει κάτι βαθύτερο: την καρδιά μας, την αγάπη μας).

Εκεί ήταν μόνο μια πολύ ηλικιωμένη γυναίκα, που την έλεγαν Άννα. Είχε δώσει όλη την καρδιά της στον Θεό κι είχε αφιερώσει όλη τη ζωή της σ’ Αυτόν. Είχε ζήσει εφτά χρόνια με τον άνδρα της στο γάμο και τώρα, 84 χρονών χήρα, δεν έφευγε από τον Ναό, αλλά νύχτα και μέρα λάτρευε το Θεό με νηστείες και προσευχές. Αυτή παρουσιάστηκε εκείνη την ώρα δοξολογώντας τον Θεό, προφήτευε και μιλούσε για το Παιδί στην Ιερουσαλήμ σε όλους όσους περίμεναν τη λύτρωση.

Η Εκκλησία τη μέρα αυτή την έχει ορίσει ως γιορτή της μητέρας και στους ναούς ψάλλεται προς τιμή της Παναγίας: Θεοτόκε, ἡ ἐλπίς πάντων τῶν χριστιανῶν, σκέπε, φρούρει, φύλαττε τούς ἐλπίζοντας εἰς σέ .

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ο ΝΑΥΠΛΙΕΥΣ

Ήταν 1η Φεβρουαρίου του 1655 όταν ο ζωγράφος Αναστάσιος θυσιάστηκε για την πίστη του. Ο επιδέξιος καλλιτέχνης πέρασε στην αθανασία με το μαρτυρικό του τέλος.

Βασανίστηκε από τους Τούρκους, έγινε χίλια κομμάτια, αλλά παράλληλα και σύμβολο θυσίας για τους Χριστιανούς κατοίκους της Αργολίδας και της υπόδουλης Ελλάδας.

Ο νεομάρτυρας Αναστάσιος ήταν γέννημα – θρέμμα του Ναυπλίου. Αρραβωνιάστηκε Χριστιανή αλλά λίγες ημέρες μετά, άκουσε κάποια σφάλματα για τη μνηστή του και αποφάσισε να τη χωρίσει. Οι συγγενείς της κοπέλας ήθελαν οπωσδήποτε να γίνει ο γάμος. Έφτασαν στο σημείο να κάνουν μαγικά ώστε να αλλάξει γνώμη και να την παντρευτεί!

Γρήγορα τα μάγια επηρέασαν τov νεαρό ζωγράφο. Έχασε τα λογικά του, δεν ήξερε τι έκανε. Πήγαινε δεξιά κι αριστερά χωρίς βούληση. Όμως, λίγες ημέρες μετά, επανήλθε…

Όταν ο Αναστάσιος έγινε καλά, είδε ότι φορούσε ρούχα ίδια με αυτά που φορούσαν οι Τούρκοι. Στο κεφάλι του υπήρχε ένα λευκό σαρίκι. Δεν άντεξε… Τα πέταξε στο χώμα κι άρχισε να φωνάζει ανάμεσα στο πλήθος των Τούρκων: «Εγώ Χριστιανός ήμουνα, Χριστιανός είμαι και Χριστιανός θέλω να είμαι για πάντα».

Οι Τούρκοι, όταν είδαν ότι ο Αναστάσιος μετανόησε και επέστρεψε στην παλιά του πίστη, έπεσαν πάνω του με ορμή. Δέρνοντάς τον και σπρώχνοντάς τον τόν οδήγησαν στον τοπικό δικαστή. Έναν άνθρωπο που, άλλοτε με κολακείες κι άλλοτε με απειλές, έκανε το παν για να εξισλαμίσει τους Έλληνες.

Ο Αναστάσιος συνέχισε μπροστά του να ομολογεί την πίστη του: «Δεν αρνιέμαι εγώ τον Ιησού Χριστό», επέμενε. Ο δικαστής διέταξε να τον αποκεφαλίσουν.

Τον έβγαλαν από το δικαστήριο και όρμησαν κατά πάνω του. Με ξύλα, ξίφη και μαχαίρια άρχισαν να τον χτυπούν και να τρυπούν το σώμα του. Το μαρτύριο διήρκεσε πολύ ώρα. Τον έκοψαν σε πολλά μικρά κομμάτια…

Αναγνώριση από Κλήρο και Λαό

O τάφος του Πολιούχου Αγίου του Ναυπλίου δεν βρέθηκε ποτέ. Το πιθανότερο είναι να μη θάφτηκε κανένα μέρος από το διαμελισμένο σώμα του αλλά οι Τούρκοι να το πέταξαν στη θάλασσα, διαφορετικά θα είχε σημανθεί έστω ο τόπος ταφής του.

Σύμφωνα με την παράδοση, μαρτύρησε στον τόπο όπου βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας και υπάρχει μαρμάρινο μνημείο, κάτω από την ελιά που βρίσκεται εκεί.

Η αναγνώριση του Αναστασίου σε Νεομάρτυρα έγινε από τον κλήρο και το λαό της Αργολίδας με ομοφωνία και χωρίς τυπικές πράξεις, από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Ήταν καθαρά αυθόρμητη ενέργεια χωρίς απόφαση της επίσημης εκκλησιαστικής αρχής που προχώρησε σε αυτή την κίνηση πολλά χρόνια μετά.