-χριστε μου άσε με εμένα μη με υπολογίζεις κοιτάζε τους ανθρώπους που βασανίζονται
Καί νά τώρα πονούσε φρικτά γιατί κουβαλούσε πάνω του όλο τον άνθρωπινο πόνο όπως εκείνος που τόσο αγάπησε σήκωσε πάνω του όλο τον πόνο των ανθρώπων στο Γολγοθά
Τελευταίες του λέξεις ήταν
Μαρτυρίο μαρτυρίο μαρτυρίο
Το πρωί οι μοναχές πέρασαν να πάρουν την ευχή του ο πόνος ήταν ζωγραφισμένος στο πρόσωπο του ανεπνεε με δυσκολία ενώ η πίεση του έπεφτε συνεχώς κοιτούσε την εικόνα της Παναγίας σε κάποια στιγμή πήρε τρεις σύντομες εισπνοές κι έφυγε η ψυχή του φτερούγισε για τον ουρανό πήγε να συναντήσει τον Χριστό που τόσο αγάπησε
Έχει δώσει εντολή να μην το μάθει κανείς μόνο ι ο ιερέας και οι μοναχές ήταν παρόντες ετάφη πίσω από το ναό του Αγίου Αρσενίου
Το γεγονός έγινε γνωστό μετά από τρεις μέρες είναι απερίγραπτο αυτό που συνέβη από παντού έρχονταν ανθρώποι για να προσκυνήσουν τον τάφο του εβρραιναν με τα δάκρυα τους τόν τάφο του ιδιαίτερα όσοι τον γνωρίζαν και είχαν ευεργέτηθει όλοι αισθάνονταν την έλλειψη του την ορφανια πολύ σύντομα ήρθε και η ανάγνωριση το οικουμενικό πατριαρχείο το 2014 αναγνώρισε την αγιότητα του μαζί με τον Άγιο Πορφύριο
Θλιβομαστε που έφυγε όμως δεν μας άφησε όπως όλοι οι Άγιοι μας τα λόγια που έγραψε για τον Άγιο Αρσένιο
Φωτογραφία: Τὸ ἱερὸ σκήνωμα τοῦ Ὁσίου Παϊσίου
Η προηγούμενη μεγάλη άσκηση του για την αγάπη του Χριστού μαζί με τη μεγάλη του αγάπη και ταπείνωση του έφερε και αυτή τη μεγάλη πνευματική εξέλιξη να πετάει τώρα αγγελικά και να αγαλλεται γιατί βοηθάει περισσότερους πονεμένους ανθρώπους και για το ότι δοξάζεται περισσότερο και το όνομα του θεού τώρα πια ο χατζεφεντης πατήρ Αρσένιος δεν τρέχει με τα πόδια και δεν Λαχανιάζει για να προλάβαινει τους άρρωστους να τους διαβάζει την ανάλογη ευχή και να τους θεραπεύει αλλά πετάει άνετα σαν άγγελος από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη και μπορεί να προλάβαινει όλους τους πιστούς που τον επικαλούνται με ευλάβειας
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Τελείως το φως του με έφεραν στο πρώτο Γενικό Νοσοκομείο της Μόσχας οι θάλαμοι ήταν γεμάτοι γι αυτό με έβαλαν στο διάδρομο τη νύχτα δεν κοιμήθηκα καθόλου έκανα προσευχή και στενοχώριομουν πολύ προς το πρωί ενώ ήμουν σε μια κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου ήρθε ο μπαρτουσκα Παϊσιος τον είδα μπροστά μου ολοφάνερα και τόν αναγνώρισα γιατί είχα διαβάσει ένα βιβλίο σχετικό με τη ζωή του μου σκεπάσε το κεφάλι με μια πετσέτα και εξαφάνιστηκε την ίδια στιγμή κατάλαβα ότι το τυφλό μου μάτι βλέπει οι γιατροί δεν χρειάστηκε να κάνουν τίποτε νοσηλεύτηκα στην παραπάνω κλινική από 4 μέχρι 11 Φεβρουαρίου του έτους 2002 ο αριθμός του ιστορικού της ασθενείας μου είναι 31171