Πρὶν πεινάσεις … μαγειρεύεις!
Οἱ ἐπερχόμενες δυσκολίες ἂς μᾶς ἀφυπνίσουν πρὶν νὰ εἶναι ἀργά
Γράφει ὁ Λάζαρος Ἀραβανῆς
Ἡ ἀτμόσφαιρα ὅπως λέγει ἡ λαϊκὴ ρήση μυρίζει μπαρούτι! Ἡ Μέση Ἀνατολή καί ἡ Μεσόγειος θάλασσα στὴν κυριολεξία φλέγονται. Τὰ σενάρια περί τῆς ραγδαίας ἐπιδείνωσης τοῦ ὑπό ἐξέλιξη Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου τὰ διαπιστώνει πλέον κανείς ἀπό τὴν καθημερινὴ πλούσια εἰδησεογραφία.
Εἶναι καιρός πλέον νά ἑτοιμασθοῦμε ποικιλοτρόπως γιά νά ἀντιμετωπίσουμε μὲ ὑπομονὴ αὐτὰ ποὺ ἔρχονται καὶ πλέον δὲν μποροῦν νὰ ἀποφευχθοῦν. Οἱ ἅγιοι γέροντες, παλαιοὶ καὶ σύγχρονοι ἐδῶ καὶ καιρὸ μιλοῦν γιὰ μία πολὺ δύσκολη περίοδο γιὰ τὸ λαό μας, ἀλλὰ δυστυχῶς κανεὶς δὲν τοὺς ἀφουγκράζεται. Καὶ ὅσοι μάλιστα τὸ κάνουν ἐνδύονται τὸ μανδύα τῆς γραφικότητας ἀλλὰ καὶ λογίζονται ὡς μὴ σοβαροὶ συνομιλητές!
Τὸ 2020 τὸ ὁποῖο μόλις ἀνέτειλε φαίνεται πώς μᾶς ἐπιφυλάσσει πολλές-πολλές ἐξελίξεις καὶ ἐκπλήξεις, ποὺ ἤδη δὲν θέλει νὰ ἔχει κάποιος πολὺ μυαλὸ γιά νά τίς συνειδητοποιήσει. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς θά δοκιμασθοῦμε ὡς Ἔθνος, ὅπως ὁ χρυσός, στὸ χυτήριο, προκειμένου νὰ καθαρισθοῦμε ἀπὸ τὶς συνέπειες τῆς ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸν τριαδικὸ καὶ μόνο ἀληθινὸ Θεὸ, ὥστε καὶ πάλι ὡς Ἔθνος καὶ ὡς λαὸς νὰ ἀκτινοβολοῦμε πλέον τοὺς θησαυροὺς τῆς πίστεως μας.
Κάποιοι λοιπὸν κινούμενοι ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ ἔχουν προσανατολισθεῖ πρὸς τὴν ὀρθή κατεύθυνση. Χωρὶς νὰ εἶναι ἀγρότες, οὔτε κτηνοτρόφοι ἐργάστηκαν μεθοδικὰ καὶ κατάφεραν νὰ καταστήσουν αὐτάρκεις, σὲ βασικὰ ἀγαθὰ, τὶς οἰκογένειές τους. Διευθυντὲς ἀσφαλιστικῶν ἐταιριῶν καὶ τραπεζῶν καὶ ὑποψιασμένοι συμπολίτες μας ἀξιοποίησαν κάποια χωραφάκια ξεχασμένα, ποὺ εἶχαν κληρονομήσει ἀπὸ τοὺς γονεῖς τους! Κατασκεύασαν σ’ αὐτὰ ἕνα μικρὸ πτηνοτροφεῖο, ἀγόρασαν δύο κατσικοῦλες καὶ ἔφτιαξαν μία μικρὴ μονάδα μὲ κουνέλια, ἐνῶ ταυτόχρονα καλλιέργησαν σιτηρὰ καὶ ἀραβόσιτο (καλαμπόκι). Τὸ ἀποτέλεσμα ἐκ τῶν ἀνωτέρω πρωτοβουλιῶν τους, ὅπως ἐκμυστηρεύονται οἱ ἴδιοι εἶναι ἐξαιρετικό. Μὲ τὰ προϊόντα ποὺ παρήγαγαν ὄχι μόνο ἐξασφάλισαν τὰ ἔξοδα τοῦ ἐργάτη ποὺ ἀπασχολοῦσαν ἀλλὰ καὶ ποιότητα στὴ δική τους διατροφή. Ταυτόχρονα ἔχουν ἐντρυφήσει σέ βασικά πράγματα διαβίωσης, στὰ ὁποῖα μέχρι πρότινος εἶχαν πλήρη ἄγνοια. Σ’ αὐτά ποὺ πρόκειται νὰ ἀντιμετωπίσουμε δὲν ἀρκεῖ ἡ ἀποθήκευση κάποιων τροφίμων. Ὀφείλουμε νὰ ἀλλάξουμε νοοτροπία καὶ νὰ περάσουμε ὡς Χριστιανοὶ στὴν παραγωγὴ, γιατὶ ἀκριβῶς ἐκεῖ πέραν, τῆς ἐξασφάλισης ἀπαραίτητων πρὸς τὸ ζῆν ἀγαθῶν θὰ συναντήσουμε ποικιλοτρόπως τὸν Θεὸ.
Στὸ σημεῖο αὐτό εἶναι καλὸ νὰ ὑπενθυμίσουμε τὸν διάλογο ποὺ εἶχε ἕνας οἰκογενειάρχης πολύτεκνης οἰκογένειας ποὺ διαμένει στὴν Λάρισα μὲ ἕναν ἅγιο ἱερέα, ἱεροκήρυκα τῆς Ἱερᾶς Μητρόπολης Λαρίσης τὸν μακαριστό π. Σεραφεὶμ Δημόπουλο. Ὁ π. Σεραφεὶμ Δημόπουλος, μὲ τὴν καθάρια δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ ἐνοικοῦσε μέσα του, εἶχε προειδοποιήσει πολὺ χαρακτηριστικὰ τὸν πολύτεκνο οἰκογενειάρχη, ὁ ὁποῖος στὶς ἀρχὲς τοῦ 2008 θέλησε νὰ ζητήσει «εὐλογία» ἀπὸ τὸν Γέροντα γιὰ νὰ ἀρχίσει νὰ κτίζει κάτι γιὰ τὰ παιδιά του. Καὶ
ὁ Γέροντας π. Σεραφείμ, τοῦ ἀπάντησε: «Ὄχι, παιδί μου! Ν’ ἀσχοληθεῖς μὲ τὴν γῆ γιὰ νὰ ζήσεις τὰ παιδιά σου. Γιατί, νά! Θὰ κοιμηθοῦμε ἕνα βράδυ καὶ θὰ τὰ ἔχουμε ὅλα. Καὶ τὸ πρωΐ θὰ ξυπνήσουμε καὶ δὲν θὰ ἔχουμε τίποτε!». Κάτι ἀντίστοιχο εἶχε προφητεύσει καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἀλλὰ καὶ ὁ ἅγιος Παΐσιος!
Στὸ βιβλίο του μὲ τίτλο «Ρήματα Ζωῆς», ἔγραψε χαρακτηριστικὰ ὁ μακαριστὸς πατὴρ Σεραφείμ: «Ὅλοι διαισθανόμαστε ὅτι τὰ χρόνια τῆς ἀφθονίας καὶ τοῦ πλούτου γρήγορα θὰ παρέλθουν καὶ ὁ ἄνθρωπος θὰ βρεθεῖ σὲ ἐποχὲς πόνου καὶ στερήσεων».
Τὸ 2007, ἐξάλλου σὲ μία συζήτηση ἀποκάλυψε τὰ ἑξῆς σὲ πνευματικό του τέκνο (τὸν π. Παῦλο Τσουκνίδα):
«Ἔρχεται, ὅπου νὰ ’ναι, μεγάλη κρίση στὴν Ἑλλάδα. Θὰ κλείσουν μαγαζιά, θὰ ἀπολυθοῦν ὑπάλληλοι, θὰ κλείσουν μαγαζιὰ καὶ ἐπιχειρήσεις. Μὴ ρωτᾶς τί πείνα ἔρχεται! Πᾶνε αὐτὰ ποὺ ἤξεραν (ἐξαλλοσύνες, σπατάλες, καλοπέραση…)! Τὸ ψωμί, τώρα τὸ πετᾶνε! Ὅμως σ’ αὐτὴν τὴν κρίση ποὺ ἔρχεται –θὰ εἶναι παγκόσμια βέβαια– ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα θὰ εἶναι μεγαλύτερη· θὰ ποῦν τὸ «ψωμί–ψωμάκι»! Δουλειές, δὲν θὰ ὑπάρχουν. Ἔρχεται φτώχεια καὶ πείνα, πάτερ Παῦλε! Σοῦ τὸ λέω, νὰ τὸ ξέρεις!».
Μὲ δεδομένα τὰ ἀνωτέρω νομίζουμε πῶς εἶναι καιρὸς ὅσοι δυνάμεθα καὶ μποροῦμε νὰ ἐργαστοῦμε μεθοδικὰ, ὥστε νὰ ἐξασφαλίσουμε τὴν πολυπόθητη αὐτάρκεια ποὺ εἶχαν οἱ γονεῖς μας καὶ οἱ παποῦδες μας. Δηλαδὴ καλὸ θὰ ἦταν οἱ οἰκογένειες ποὺ ζοῦν στὴν ἐπαρχία νὰ προσανατολισθοῦν πρὸς τὴ δημιουργία οἰκογενειακῆς μονάδας μὲ κοτόπουλα, ἂν μποροῦν νὰ ἀποκτήσουν μία κατσίκα ἢ ἕνα προβατάκι, μία μικρὴ μονάδα μὲ κουνέλια, ἕνα γουρουνάκι καὶ νὰ φροντίσουν νὰ καλλιεργήσουν τὰ χωραφάκια τους ὄχι μόνο γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν τὰ πρὸς τὸ ζῆν τῆς οἰκογενείας τους ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ φανοῦν χρήσιμοι πρὸς τὸν πλησίον τους, πλέκοντας ἔτσι τὸ «κέντημα» τῆς ἐν Χριστῶ σωτηρίας τῆς ψυχῆς τους.
Ὁ γέροντας Βασίλειος Καυσοκαλυβίτης εἶχε δώσει συγκεκριμένες ὁδηγίες στὰ πνευματικά του παιδιὰ γιὰ τὸ πῶς θὰ μπορέσουν τὸν καιρὸ τῆς μεγάλης πείνας νὰ δίδουν μαρτυρία Χριστοῦ, προσφέροντας ὅπως ὁ πάγκαλος Ἰωσὴφ τότε στὴν Αἴγυπτο τὰ ἀπαραίτητα πρὸς τὸ ζῆν στόν πλησίον. Ὁ Πάγκαλος Ἰωσὴφ ὡς γνωστὸν φιλοξένησε καὶ ἔθρεψε τὸν παλαιὸ Ἰσραὴλ ποὺ στερεῖτο τὰ ἀναγκαῖα πρὸς τὸ ζῆν, καλὸ λοιπὸν εἶναι νὰ καταφέρουν κάποιοι ὑποψιασμένοι ἀπὸ μᾶς, γιὰ ὅσα ἔρχονται καὶ θὰ ἀντιμετωπίσουμε ξαφνικὰ, νὰ ἐργαστοῦν καὶ νὰ θρέψουν πνευματικὰ καὶ ὑλικὰ κάποιο ἀπολωλὸς τέκνο τοῦ νέου Ἰσραήλ