*Υπεραγία Θεοτόκε, Μάνα του κόσμου, Κυρία των αγγέλων, η των απελπισμένων μόνη ελπίς, φύλαξε μας και μεσίτευε για όλους μας και για όλο τον κόσμο. Χρόνια πολλά και ευλογημένα να έχουμε και την Παναγία πάντα δίπλα μας να μας προστατεύει από κάθε κακό…
Όταν ένας, ο οποιοσδήποτε άνθρωπος, πεθαίνει, μας αφήνει• φεύγει για πάντα• χάνουμε κάθε επικοινωνία μαζί του.
Δεν συνέβη το ίδιο με την Παναγία. Πέθανε, αλλά δεν μας άφησε• η παρουσία της ανάμεσα μας δεν έσβησε.
Το ψάλλουμε: «Εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε». Δεν μας άφησε. Γιατί ΔΕΝ πέθανε. Σαν μητέρα της Ζωής «μετέστη» προς την ζωή. Και τώρα ζει πιο πολύ από ό,τι ζούσε στην γη. Γιατί η αληθινή ζωή είναι εκεί.
Αύτη την αληθινή ζωή έψαχνε με λαχτάρα, όσο ζούσε εδώ στην γη. Και κατάλαβε από πολύ νωρίς ότι αληθινή ζωή ζει, μόνο οποίος αφιερώνεται ολοκληρωτικά στο Θεό• οποίος ΕΛΕΥΘΕΡΑ υποτάσσει το θέλημα του στο θέλημα του Θεού! Γι’ αυτό έζησε με αφοσίωση στον Θεό ολοκληρωτική. Και ο Πανάγαθος Πατέρας μας και Θεός, την διάλεξε να γίνει η Μητέρα του υιού Του, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, πού είναι η Ζωή, η Χαρά και η Ανάσταση μας.
Και η Εύα είχε πλασθεί, να γίνει μητέρα ζωής• μητέρα όλων εκείνων, πού θα έπρεπε να ζουν την ζωή του Χριστού και να κληρονομούν την ζωή του Χριστού!
Άλλα η Εύα δεν στάθηκε καλά. Παρασύρθηκε πρώτη στην πλάνη της χωρίς Θεό ζωής, πού θα οδηγούσε στην πίκρα του θανάτου! Όμως η Εύα, αντί να συνέλθει αμέσως Και να καταλάβει το ψέμα στο όποιο είχε βουλιάξει, άρχισε την προπαγάνδα της ασέβειας και της αποστασίας. Έφαγε η ίδια τον απαγορευμένο καρπό και έδωσε και στον Αδάμ!
-Πάρε, Αδάμ! Φάε κι εσύ! Δοκίμασε κι εσύ για να δεις, πόσο γλυκιά είναι η ζωή χωρίς απαγορεύσεις! Πόσο γλυκό είναι να κάνεις ό,τι θέλεις εσύ, Και όποτε το θέλεις εσύ! Όταν κριτήριο για το τί είναι καλό και τί είναι κακό, είσαι εσύ και όχι ο Θεός! Όταν εσύ γίνεσαι «θεός» του εαυτού σου!
Και ο Αδάμ «έχαψε» την «γοητευτική» διδασκαλία της Εύας, και έφαγε! Κι εκεί πού περίμενε να ζήσει… αυτός καλά κι εμείς – οι απόγονοι του -καλύτερα, μας… προέκυψε η μαυρίλα του θανάτου! Κι έτσι η Εύα, από μητέρα της ζωής κατάντησε μητέρα του θανάτου!
Αλλά η Μαρία κατάφερε να διορθώσει το θανάσιμο λάθος της Εύας. Στάθηκε για πάντα πιστή στο θέλημα του Θεού. Στάθηκε ανυποχώρητη στην υπακοή στον νόμο Του! Και ευαρέστησε στον Θεό σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αξιωθεί να γίνει Μητέρα Του! Να γεννήσει, δηλαδή, ΕΝΣΑΡΚΗ την Ζωή του κόσμου, τον Χριστό!
Και ο Χριστός… δεν την κράτησε μόνο δική Του Μητέρα! Όταν ήταν καρφωμένος στον Σταυρό για μας, δίπλα Του στεκόταν η Παναγία Μητέρα Του και ο αγαπημένος μαθητής Του, ο Ιωάννης. Γύρισε τότε ο Κύριος στη δούλη Του, την αγία Παρθένο, και δείχνοντας της τον Ιωάννη, της είπε:
-Γύναι, ιδού ο υιός σου!
Και στον Ιωάννη είπε:
-Ιδού η Μητέρα σου!
Ήταν σαν να έλεγε:
-Τώρα πού εγώ ολοκλήρωσα το έργο μου, σας το αφήνω υποθήκη: σεις ζώντας μέσα στην Εκκλησία Μου, κοντά Μου, να το ξέρετε: έχετε μεταξύ σας μια διαφορετική σχέση από εκείνη πού είχατε μέχρι τώρα. Δεν είσαστε πια απλοί γνωστοί. Και, πολύ περισσότερο, δεν είσαστε μεταξύ σας ξένοι!… Είσαστε αδελφοί! Διότι σεις, την Μητέρα Μου την έχετε και δική σας Μητέρα. Κοντά της θα βρίσκετε, ό,τι ζητάτε από μένα. Παρηγοριά στην θλίψη σας• ελπίδα• καταφυγή• στοργή!
Με το «Γύναι, ιδού ο υιός σου!» δεν αναφερόταν μόνο στον Ιωάννη. Άλλα και σε μένα και σε σένα. Και στον κάθε χριστιανό. Αυτό πού είπε στην Παναγία για τον Ιωάννη: «να τον έχεις σαν παιδί σου!» ισχύει και για μας. Ουσιαστικά της έδειχνε τον καθένα από μας και της έλεγε: «Είναι παιδί σου! Και του οφείλεις, σαν παιδί σου, να τον αγαπάς• να τον πονάς• και να τον παρακολουθείς, παντού και πάντοτε, με την στοργή σου».
Και Εκείνη, σαν Μητέρα μας, το κάνει. Ποιος δεν το ξέρει; Ποιος δεν το έχει δοκιμάσει; Υπάρχει κανείς πού την επικαλέστηκε με πίστη Και δεν ένιωσε το χάδι της, την παρηγοριά της, την προστασία της;